Laatst bijgewerkt op 19 augustus 2025

Visceraal vet — je hoort er steeds meer over, maar wat is het nu precies? En belangrijker nog: hoe raak je het kwijt? In dit artikel ontdek je waarom dit type buikvet een stille risicofactor is voor je gezondheid en wat je concreet kunt doen om het te verminderen. We geven je vijf bewezen tips om je buikomtrek op natuurlijke wijze te verkleinen, je insulinegevoeligheid te verbeteren en je lichaam terug in balans te brengen.

Wat is visceraal vet?

Visceraal vet is het vet dat zich ophoopt rond je organen, diep in je buikholte. In tegenstelling tot onderhuids vet (het vet net onder je huid), is visceraal vet onzichtbaar aan de buitenkant — maar daardoor niet minder gevaarlijk. Integendeel.

Dit type vet nestelt zich rond vitale organen zoals je lever, alvleesklier en darmen. In kleine hoeveelheden is visceraal vet functioneel: het beschermt je organen. Maar een teveel aan visceraal vet is niet goed.

Visceraal vet wordt vaak veroorzaakt door een ongezonde levensstijl: te veel suikers, bewerkte voeding, te weinig beweging, slechte slaap en chronische stress.

Meer lezen? Buikvet: waarom is het gevaarlijk en hoe raak ik het kwijt?

Waarom is visceraal vet ongezonder dan gewoon vet?

Hoewel alle lichaamsvetten een functie hebben, vormt visceraal vet een groter gezondheidsrisico dan onderhuids vet. Het zit namelijk niet onder de huid, maar rond je organen, zoals je lever, nieren en alvleesklier. Dat maakt het metabolisch actiever: visceraal vet produceert ontstekingsbevorderende stoffen, ook wel inflammatoire markers genoemd, die je stofwisseling en hormoonhuishouding kunnen verstoren.

Dit verhoogt je risico op chronische aandoeningen zoals:

• Hart- en vaatziekten
• Insulineresistentie en type 2 diabetes
• Verhoogde bloeddruk
• Niet-alcoholische leververvetting
• Het metabool syndroom
• Laaggradige ontstekingen in het lichaam

Onderhuids vet heeft deze actieve, verstorende werking veel minder. Daarom wordt visceraal vet vaak als “sluipend gevaar” bestempeld: je ziet het niet altijd, maar het beïnvloedt je gezondheid diep van binnen.

Hoe wordt visceraal vet gemeten?

Visceraal vet is niet met het blote oog zichtbaar, en dus ook niet zomaar te meten met een gewone weegschaal of BMI. Gelukkig bestaan er verschillende methoden om een inschatting te maken:

1. Tailleomtrek
   Een simpele meetlint rond je buik kan al veel zeggen. Bij vrouwen wijst een tailleomtrek van meer dan 88 cm op verhoogd risico, bij mannen is dat meer dan 102 cm.
2. Taille-heupverhouding
   Deel je tailleomtrek door je heupomtrek. Een verhouding boven de 0,85 (vrouwen) of 0,90 (mannen) wijst op verhoogde vetophoping in de buik.
3. DEXA- of MRI-scan
   De meest nauwkeurige methode, maar duur en meestal enkel in klinisch onderzoek of ziekenhuiscontext gebruikt.
4. Moderne weegschalen met vetmeting (BIA)
   Sommige personenweegschalen gebruiken bio-elektrische impedantie-analyse (BIA) om het vetpercentage en soms ook visceraal vet te schatten. Deze toestellen geven echter slechts een ruwe inschatting. De nauwkeurigheid hangt af van factoren zoals:
   • Hydratatie
   • Tijdstip van de dag
   • Positie van de elektroden
   • Geslacht, leeftijd en lichaamsbouw

Conclusie: een moderne weegschaal kan een handige indicatie geven van trends in je visceraal vet, maar vertrouw niet blind op de exacte cijfers. Combineer het met taillemetingen en focus vooral op leefstijlverandering.

5 tips om visceraal vet te verminderen

1. Eet minder bewerkte en suikerrijke voeding

Bewerkte voeding (ook wel ultra-processed food genoemd) bevat vaak veel toegevoegde suikers, transvetten en kunstmatige toevoegingen die ontstekingsreacties kunnen uitlokken. Suikerrijke dranken zoals frisdrank, fruitsap en energiedrankjes zijn berucht om hun effect op visceraal vet.

Tip: Vervang bewerkte snacks door natuurlijke alternatieven zoals noten, vers fruit of ongezoete yoghurt.

2. Kies voor vezelrijke voeding

Vezels – vooral oplosbare vezels – vertragen je spijsvertering en zorgen voor een stabielere bloedsuikerspiegel. Dat helpt om vetopslag rond de buik te verminderen en ondersteunt het verbeteren van je insulinegevoeligheid.

Goede bronnen van vezels zijn:

• Haver
• Groenten zoals broccoli en spinazie
• Peulvruchten
• Chia- en lijnzaad

Een dieet rijk aan vezels wordt in onderzoek regelmatig in verband gebracht met een lagere hoeveelheid visceraal vet én een lager risico op metabool syndroom.

3. Beweeg dagelijks, met focus op cardio én kracht

Lichaamsbeweging is essentieel om visceraal vet te verbranden. Cardiovasculaire activiteiten zoals wandelen, fietsen of zwemmen helpen je vetreserves aan te spreken. Maar ook krachttraining is belangrijk: spieren verbranden zelfs in rust meer calorieën, wat het vetverlies ondersteunt.

Aanrader: Combineer minstens 30 minuten matige cardio met 2 à 3 keer per week krachttraining.

4. Beperk chronische stress

Langdurige stress verhoogt het hormoon cortisol, dat direct in verband wordt gebracht met vetopslag rond de buik. Stress verminderen is dus geen luxe, maar noodzaak.

Praktische tips:

• Ademhalingsoefeningen of meditatie
• Regelmatige pauzes tijdens het werk
• Meer tijd in de natuur

Door stress te verlagen, verlaag je ook je kans op laaggradige ontstekingen en hormonale disbalans die visceraal vet in stand houden.

5. Verbeter je slaapkwaliteit

Slaaptekort verstoort je hormonale balans, verhoogt je eetlust en verlaagt je insulinegevoeligheid. Dit alles draagt bij aan de opslag van visceraal vet.

Zo verbeter je je slaap:

• Ga elke dag rond hetzelfde uur naar bed
• Vermijd schermgebruik 1 uur voor het slapengaan
• Zorg voor een koele, donkere slaapkamer

Conclusie: neem de controle over je gezondheid

Visceraal vet is een stille sluiper, maar het goede nieuws is dat je er wél iets aan kunt doen. Door bewust te kiezen voor een gezondere levensstijl – met natuurlijke voeding, voldoende beweging, stressbeheersing en goede slaap – kun je visceraal vet kwijtraken en je insulinegevoeligheid verbeteren.

Elke kleine stap telt. Begin vandaag nog met één van de bovenstaande tips en bouw verder aan een gezonder lichaam van binnenuit.

Ook interessant: Het gevaar van ultrabewerkte voeding in het Nederlands dieet