Laatst bijgewerkt op 25 juni 2025
Wat als je je gezondheid kunt terugwinnen door simpelweg anders te gaan eten? Schrijfster en voormalig journaliste Jolien Janzing kreeg de diagnose MS, een ongeneeslijke auto-immuunziekte. Maar vandaag leeft ze al meer dan twintig jaar vrijwel symptoomvrij – en dat zonder medicatie, iets wat ze zelf toeschrijft aan haar levensstijl en voedingspatroon. In dit openhartige interview vertelt Jolien over de draak die ze temde met oervoeding, de strijd tegen sceptische artsen en hoe je bij elke sociale gelegenheid trouw kunt blijven aan je gezondheid.
Inspirerend, hoopgevend en verrassend praktisch – ook voor wie “alleen maar” moe is of last heeft van vage klachten.
Hoe Jolien Janzing haar MS aanpakte via voeding
Je beschrijft in OerFood dat je MS onder controle kreeg door voeding. Wat was het meest onverwachte moment waarop je voelde: “Dit werkt écht”?
Dat moment kwam tijdens een persreis naar Hamburg. De dag voor ik vertrok had ik granen met gluten en melkproducten uit mijn voeding geschrapt. Dat was slechts een eerste stap in de goede richting, maar het zou wel al enig resultaat hebben. Op de heenreis had ik enkel een thermos groentesoep bij en ik leed honger. Ik had zo’n zin in boterhammen met kaas, croissants, pasta, koekjes en ijs! In Hamburg waren er indertijd gelukkig wel al een aantal grote natuurvoedingswinkels. Daar vond ik alternatieven voor de voedingsproducten die ik moest missen. Geen koekjes meer van tarwe, maar van rijstmeel. Geen ijs van melk, maar wel van amandelmelk. De honger ebde weg.
Toen ik een week later op de trein naar huis zat, voelde ik me duidelijk beter. De pijnscheuten waren minder intens en het verdoofde gevoel in mijn handen en benen verdween soms een paar uur. Ik voelde een golf van opluchting door mijn lichaam stromen. Het was alsof een zware last van mijn schouders viel. Dit werkt écht, dacht ik. Ik kan dit overwinnen. Tijdens die treinrit naar huis kon ik het niet helpen om vaak breeduit te glimlachen. Er zou nog een lange zoektocht volgen, maar er was hoop. Een mens kan niet zonder hoop.
Je gebruikt de metafoor van een ‘draak’ om je MS te omschrijven die met je dieet in slaap viel. In welke mate bepaalt die beeldspraak hoe je dagelijks met de ziekte omgaat?
Ik vergelijk de ziekte inderdaad vaak met een vuurspugende draak. Mijn dieet werkt als een slaapdrankje. De draak slaapt en ik trippel vrolijk om hem heen. Als ik iets verkeerds eet, ontwaakt de draak en ik ben dus héél gemotiveerd om me aan het dieet te houden.
De MS is nog steeds ergens in de achtergrond aanwezig, maar speelt geen belangrijke rol meer in mijn leven. Ik heb de ziekte in slaap gesust met de juiste voeding en het weglaten van de verkeerde voeding. Zolang ik me aan het dieet houd, heb ik geen symptomen.
De vraag of MS ongeneeslijk is, blijft complex. Mijn ervaring is dat ik de symptomen kan beheersen. Als ik een lasagne of een boterham zou eten, of een glas wijn zou drinken, zou ik gevoelsverlies in mijn handen of voeten krijgen. Kies ik er daarentegen voor om te genieten van twee hamburgers van puur rundvlees met warme groenten en verse kruiden en een perzik toe, dan voel ik me super. Dan heb ik nergens last van en leid ik een rijk leven. Jaar na jaar na jaar – nu al meer dan twintig jaar.
Oervoeding verwerken in het dagelijkse leven
Je legt een strak oerdieet vast: geen granen, zuivel, peulvruchten, suiker, koffie, alcohol… Hoe vind je balans in een wereld vol sociale eetmomenten?
Het vraagt wat organisatie, dat is alles. Afgelopen weekend woonde ik een huwelijksfeest bij. Ik dronk water – met en zonder bruis – en rooibosthee. Toen ik de uitnodiging kreeg, nam ik vooraf contact op met het restaurant en vroeg om een eenvoudige maaltijd. Dat was geen probleem: ik kreeg een steak met salade en aardbeien als dessert. Ik had ook zelf wat bij voor tussendoor. Perfect. En ik voelde me prima.
Als ik op stap ga, heb ik een klein noodpakket bij: gedroogde ham met zeezout, een blikje sardientjes, tonijn of rode zalm, een avocado, wat bessen en een flesje extra vierge olijfolie. Zo ben ik voorbereid, ook als er onverwacht niets geschikt is.
Uit eten gaan is voor mij geen belemmering. Integendeel, het is vaak een culinair avontuur. In binnen- en buitenland zoek ik restaurants die eenvoudig en zuiver koken: gegrild vlees of vis zonder marinade, gestoomde groenten (geen nachtschades zoals aardappelen, paprika of aubergine), verse salades en eventueel schaal- of schelpdieren. Ik vraag om sauzen en aardappelgerechten weg te laten. Ook met kruidenmengsels ben ik voorzichtig – liever puur, dan weet ik wat ik eet.
Olijfolie is ideaal. In veel landen wordt daarmee gekookt, maar ik vraag het toch altijd expliciet. Industriële zaadoliën probeer ik te vermijden, al lukt dat niet altijd. Voor dranken houd ik het simpel: water, bruiswater of kruidenthee zonder toevoegingen. Geen koffie, geen alcohol. In zuiderse landen kun je vaak fruit als dessert vragen.
Bij formele gelegenheden stuur ik vooraf een korte mail met wat ik wél eet. In het buitenland leer ik enkele zinnen om mijn dieet uit te leggen. En als het echt niet lukt, sla ik de maaltijd over. Eén maaltijd overslaan is geen ramp. Je lichaam redt dat prima – zeker als het goed gevoed is.
Wat zeggen artsen over haar aanpak?
Welke reactie krijg je van artsen en neurologen sinds je met OerFood naar buiten kwam? Zijn er mensen in de geneeskunde die bijdraaien?
Ik vermeld in OerFood dat artsen me aanvankelijk afraden om me op voeding te richten – ‘gezond eten is goed, maar overdrijf niet’. Maar ik volgde mijn eigen pad.
Inmiddels zijn er artsen die een aangepast paleodieet als behandelingsmethode erkennen, zoals orthomoleculaire of functionele artsen. Sommigen volgen protocollen zoals die van Wahls of AIP, net als mijn aanpak.
Enkele artsen, onder wie een neuroloog, die OerFood hebben gelezen, adviseren hun MS-patiënten om het te lezen. Toch blijft het medisch establishment terughoudend, wat ik niet begrijp. De juiste voeding, zonder granen, zuivel en peulvruchten, kan een immens verschil maken. En het heeft alleen positieve bijwerkingen. Dus waarom het niet proberen? Wat ik zou willen voorstellen is: laat ons kennis delen en toenadering zoeken.
Tips voor wie wil starten met oervoeding
Veel mensen vinden de stap naar oervoeding te radicaal. Hoe help je iemand om die stap wél te zetten – zeker als het leven druk is?
De stap naar oervoeding voelt voor sommigen groot, maar dat komt vooral doordat we zijn gaan denken dat onze moderne voeding ‘normaal’ is. Terwijl het juist OerFood is dat bij ons hoort. Wie terugkeert naar deze manier van eten, maakt geen radicale keuze, maar een natuurlijke beweging – terug naar voeding die ons lichaam begrijpt.
Veel mensen zijn bang dat ze honger zullen hebben of dat het dieet te veeleisend is, zeker in een druk leven. Maar het omgekeerde is waar. Als je eet zoals we genetisch zijn gebouwd om te eten – vlees, vis, dierlijke vetten, groenten, olijfolie en een handvol bessen – verdwijnt die constante hunkering. Je voelt je verzadigd, rustig, helder. Je bloedsuiker blijft stabiel en je energie houdt de hele dag aan.
OerFood vraagt geen ingewikkelde berekeningen of hippe superfoods. Het is juist een terugkeer naar eenvoud. Gewoon echt voedsel, zonder toevoegingen. In een druk leven geeft dat net houvast. Je hoeft geen keuzes meer te maken tussen duizend producten – je weet gewoon wat je lichaam voedt, en wat niet.
Dankzij eenvoudige keukentoestellen zoals een AirFryer of een Instant Pot wordt het bovendien nog makkelijker. In een kwartier heb je een sappige kippenbout met gestoomde groenten of een stoofpotje klaar. Geen uren in de keuken nodig, maar wel pure, voedzame maaltijden. Ik gebruik ze vaak en met veel plezier: ze besparen tijd, maar zonder in te boeten op kwaliteit.
Een handig hulpmiddel is de OerFood Check: vraag je bij elk voedingsmiddel af of een jager-verzamelaar het zou herkennen. Is het een stuk vlees, een vis, een wortel, een bosje bladgroen of een handvol bessen? Is het een natuurlijke vetstof zoals reuzel, ossenwit of extra vierge olijfolie? Dan zit je goed. Is het een croissant, een milkshake met soja-eiwit, een energiereep met kustmatige suikers of een geraffineerde plantaardige olie? Dan weet je dat je lichaam er niet voor gebouwd is.
Zodra je deze manier van kijken onder de knie hebt, verdwijnt de twijfel. Je gaat instinctief herkennen wat bij je past. En als je eenmaal voelt wat het met je doet – hoeveel energie, helderheid en rust het je geeft – dan wil je niet meer terug. OerFood is geen dieet. Het is thuiskomen in je lichaam.
Hoe voeding ontstekingen kan triggeren
Je wijst op genetische continuïteit met oermensen. Hoe leg je in eenvoudige taal uit waarom zuivel of granen ontstekingen kunnen triggeren?
De jager-verzamelaar heeft minstens 300.000 jaar geleefd van vlees, vis, dierlijke vetten, bladgroen, knollen en bessen. Ons lichaam is nog steeds afgestemd op de voeding van toen. Pas heel recent in de geschiedenis van de mens – sinds de landbouwrevolutie, zo’n 10.000 jaar geleden – zijn we granen, zuivel en peulvruchten gaan eten. Maar vaak verdraagt het menselijk lichaam die niet.
Granen, zuivel en peulvruchten bevatten stoffen zoals gluten, caseïne, lectines en fytinezuur. Die kunnen de darmwand irriteren, de opname van voedingsstoffen verstoren en ontstekingsreacties uitlokken. Bij mensen met een kwetsbaar immuunsysteem – zoals bij auto-immuunziekten – kan dat het lichaam verder uit balans brengen. Met andere woorden: we eten voeding waarvoor ons lichaam niet gemaakt is. En dat kan zich uiten in de vorm van ontstekingen, vermoeidheid of chronische klachten.
Je noemde dat vrouwen vaker last hebben van auto-immuunziekten. Hoe zie jij de rol van oestrogeen, toxines en levensstijl in dit verband?
Dat naar schatting 80 procent van de mensen met een auto-immuunziekte vrouw is, vind ik bijzonder verontrustend. De oorzaak is niet eenduidig, maar er zijn wel duidelijke aanwijzingen. Vrouwen hebben van nature een sterker immuunsysteem dan mannen – een voordeel bij infecties, maar ook een risico, want dat systeem kan sneller ontsporen en je eigen lichaamsweefsels gaan aanvallen. Oestrogeen speelt hierin een rol: het beïnvloedt het immuunsysteem en kan de kans op auto-immuunziekten verhogen.
Daarnaast zijn vrouwen vaker blootgesteld aan toxines, bijvoorbeeld via huishoudproducten, cosmetica of bepaalde beroepen. En omdat vrouwen doorgaans meer vetweefsel hebben, kunnen schadelijke stoffen zich ook langer in het lichaam ophopen. Levensstijl is een derde factor: stress, slaaptekort, overprikkeling en verkeerde voeding zetten het lichaam continu onder druk en dragen bij aan ontsteking en ontregeling.
Voeding speelt een cruciale rol. Bepaalde voedingsmiddelen kunnen ontstekingsreacties versterken, terwijl andere ze juist helpen kalmeren. Daarom pleit ik voor veel meer onderzoek naar de relatie tussen voeding, hormonen, toxines en auto-immuniteit bij vrouwen. Dit onderwerp verdient veel meer aandacht dan het nu krijgt. Ondertussen kunnen vrouwen zelf observeren hoe ons lichaam reageert, onze ervaringen delen en de rol van voeding serieus te nemen. Zo dragen we bij aan een groter bewustzijn – iets wat we hard nodig hebben.
Mens en dieet evolueerden langzaam, maar ons eetpatroon veranderde razendsnel. Hoe zie je die mismatch spelen in westerse samenlevingen?
Die mismatch is vandaag pijnlijk zichtbaar. We zijn genetisch nog steeds oermensen, maar we leven in een wereld vol bewerkt voedsel, geraffineerde suikers, granen en zuivel. In amper enkele generaties zijn we geëvolueerd van een natuurlijke naar een kunstmatige voedselomgeving – en dat heeft gevolgen. Chronische ziektes als diabetes type 2, overgewicht, hartproblemen en auto-immuunziekten zijn de tol die we betalen.
Wat we eten wordt steeds meer bepaald door gemak, marketing en industriële productie, niet door wat ons lichaam nodig heeft. We zijn het contact kwijt met wat echte voeding is. Maar zodra je dat contact herstelt – met vlees, vis, groenten, gezonde vetten – merk je hoe krachtig het lichaam kan herstellen. Ik heb het aan den lijve ondervonden. Zodra ik terugkeerde naar voeding die past bij mijn oertijdgenen, kwam mijn lichaam tot rust.
Oervoeding: niet extreem, maar evolutionair logisch
Welk advies zou je geven aan iemand die geen MS heeft, maar wel chronische klachten (zoals PDS, diabetes type 2, Alzheimer) en wil weten of dit oervoedingsmodel iets voor hen is?
De principes van OerFood – ontstekingsremmend, voedzaam en afgestemd op onze genetische blauwdruk – zijn breed toepasbaar. Je hoeft geen MS te hebben om baat te hebben bij deze manier van eten. Veel chronische klachten ontstaan doordat we voeding zijn gaan gebruiken die ons lichaam niet herkent: granen, zuivel, peulvruchten, bewerkte producten, zaadoliën, suiker.
Wie terugkeert naar oervoeding – vlees, vis, dierlijke vetten, groenten en natuurlijke vetbronnen zoals olijfolie – merkt vaak al na enkele dagen verschil. De drang om te overeten verdwijnt, de bloedsuiker blijft stabiel, het hoofd wordt helder. De diepe vermoeidheid ebt weg. Er komt rust in het lichaam. Je voelt je verzadigd, niet langer opgejaagd of uit balans. Het is geen wondermiddel, maar een terugkeer naar voeding die je lichaam begrijpt. En dat verschil is voelbaar. Probeer het uit. Je hebt niets te verliezen.
Wil jij het heft in eigen handen nemen en leven zonder vage symptomen?
👉 Bestel het boek ‘Oerfood’ online!
👉 Volg Jolien via haar website of op Instagram